Cztery razy w Objawieniu autor określa się jako Jan (1:1, 4, 9; 22:8). Pisma wielu wczesnych ojców kościoła potwierdzają, że autorem był Jan, syn Zebedeusza, jeden z dwunastu apostołów, autor czwartej ewangelii i listów Jana. Istnieją paralele między Objawieniem a innymi pismami Jana. Na przykład, tylko ewangelia Jana i Objawienie nawiązują do Chrystusa jako "Słowa" (J 1:1; Ap 19:13). Objawienie często opisuje Chrystusa jako Baranka - tytuł, obecny tylko w ewangelii Jana. Jan jest ostatnim żyjącym apostołem. W chwili pisania tego tekstu ma około 90 lat. Został zesłany na małą wyspę Patmos, 62 mile [100 km] na południowy zachód od Efezu. Wygnały go tam władze rzymskie. Apostoł pisze: Ap 1:9 Ja Jan, wasz brat i współuczestnik w ucisku, w Królestwie oraz w cierpliwym trwaniu w Jezusie, byłem na wyspie zwanej Patmos, zesłany z powodu Słowa Bożego oraz świadectwa o Jezusie.
Dwie główne proponowane daty to okres panowania Nerona (A.D. 68) lub Domicjana (A.D. 96).
Oczywiście wcześniejsza data jest utrzymywana przez zwolenników interpretacji preterystycznej. Jednak pisma wczesnych ojców kościoła utrzymują, że Objawienie zostało napisane za panowania Domicjana. Prześladowania Nerona ograniczały się głównie do Rzymu, natomiast Domicjana objęły całe Imperium Rzymskie, uderzając wszędzie w wierzących.
Zarys znajduje się w wersecie 19 pierwszego rozdziału:
I. Rozdział 1 — TO, CO WIDZIAŁEŚ
II. Rozdziały 2–3 — TO, CO JEST TERAZ
III. Rozdziały 4–22 — TO, CO SIĘ STANIE PO POWYŻSZYCH
A. Rozdziały 4–5 – scena przed tronem w niebie
B. Rozdziały 6–18 - przyszły siedmioletni Ucisk
Rozdział 6 - sześć z siedmiu pieczęci sądu
1 pieczęć - biały koń pokoju (6:2)
2 pieczęć - czerwony koń wojny (6:3-4)
3 pieczęć - czarny koń głodu (6:5-6)
4 pieczęć - sinozielony koń śmierci (6:7-8)
5 pieczęć - męczennicy przed ołtarzem (6:9-11)
6 pieczęć - zakłócenia natury fizycznej (6:12-17)
Rozdział 7 Nawias pierwszy: 144 tysiące
Rozdziały 8–9 Pieczęć 7 – sześć klęsk w wyniku trąbienia 6 trąb
1 trąba - grad, ogień, krew - 1/3 ziemi spalona (8:7)
2 trąba - 1/3 mórz zamienia się w krew,
zniszczona 1/3 stworzeń morskich oraz okrętów (8:8-9)
3 trąba - 1/3 rzek ma gorzkie wody (8:10-11)
4 trąba - długość dnia zmniejsza się o 1/3, czyli ma 16 godzin
(8:12-13, zobacz też Mt 24:22)
5 trąba - demony z bezdennej czeluści dręczą ludzi przez pięć miesięcy (9:1-12)
6 trąba - 200-milionowa armia zabija 1/3 ludzkości (9:13-19)
Rozdziały 10:1–11:13 Nawias drugi: mała książeczka i dwóch świadków
Rozdział 11:14-19 Siedem trąb
Rozdziały 12–14 Nawias trzeci
Rozdział 12 Wojna w niebie i na ziemi
Rozdział 13 Bestia i fałszywy prorok
Rozdział 14 144 tysiące, wieczna ewangelia oraz ci, którzy czczą Bestię
Rozdziały 15–16 Sądy czasz
1 czasza — dotyczy tych, którzy mają znak Bestii 666 (16:2)
2 czasza — giną wszystkie stworzenia w morzu (16:3)
3 czasza — woda wszystkich rzek zamienia się w krew (16:4-7)
4 czasza — wielkie gorąco (16:8-9)
5 czasza — ciemność i ból (16:10-11)
6 czasza — wysycha Eufrat (16:12)
7 czasza — wielkie trzęsienie ziemi i grad o wadze 30-50 kg (16:17-21)
Rozdziały 17–18 Zniszczony religijny handlowy Babilon
C. Rozdział 19 Powtórne przyjście Chrystusa
D. Rozdział 20:1-10 Tysiącletnie Królestwo
E. Rozdział 20:11-15 Sąd przed Wielkim Białym Tronem
F. Rozdziały 21–22 Nowe niebo, nowa ziemia i nowa Jerozolima
1:1 — Objawienie Jezusa Chrystusa... — greckie słowo Apokalypsis pojawia się w Nowym Testamencie 18 razy. Nigdzie Objawienie nie cytuje bezpośrednio Starego Testamentu, ale 278 z jego 404 wersetów nawiązuje lub nawiązuje do starotestamentowych proroctw.
Objawienie wypełnia to, co było tylko wstępnie zasugerowane zarówno w Starym, jak i Nowym Testamencie. Ujawnia rzeczywiste wydarzenia, które będą miały miejsce w realnym czasie przyszłym.
…, aby na imię Jezus zgięło się każde kolano w niebie, na ziemi, pod ziemią, i aby każdy język wyznał, że Jezus Chrystus jest Panem — na chwałę Boga Ojca. (Flp 2:10-11)
Każda wizja i opis Jezusa w Objawieniu to obraz majestatu, mocy i chwały.
…które dał mu Bóg, aby ukazał sługom swoim to, co ma się stać niebawem, i które (Jezus) oznajmił przez poselstwo swego anioła słudze swemu Janowi [BT5] — księga ta nie została napisana dla niewierzących. Jest to przesłanie zakomunikowane przez Boga Ojca Synowi, aniołowi, który przekazał je Janowi.
1:2 — …to, co zobaczył — Jan przede wszystkim dokonuje obserwacji, ma bardzo mało interpretacji i wniosków. Na przykład, gdy mówi, że widział bestię, to widział bestię. Anioł to anioł. Trzęsienie ziemi to trzęsienie ziemi. Z rzadka podaje interpretacje (smok to szatan w rozdziale 12), ale po rozdziale 3, zastosowania są rzadkie.
1:3 — Szczęśliwy ten, kto czyta … Czas bowiem jest bliski — werset 3 zawiera pierwszy z siedmiu błogosławieństw w tej księdze (1:3; 14:13; 16:15; 19:9; 20:6; 22:7, 14). Zauważ, że to słowa proroctwa, a nie przypadkowe okoliczności czy mistyczne doświadczenia, przekazują Boże błogosławieństwo. W komentarzu czasowym bliskość czegoś oznacza kolejną interwencję Boga w kierowaniu biegiem historii ludzkości.
1:4 — Jan do siedmiu kościołów położonych w Azji … oraz siedem duchów, które są przed Jego tronem — tych siedem miast wymienia werset 11. Kościoły to wszyscy wierzący w tych miastach. Zostaną one szczegółowo omówione w rozdziałach 2 i 3. Kim jednak jest siedem duchów? Większość uważa, że jest to nawiązanie do Ducha Świętego, ale ten nigdy nie jest nazywany siedmioma Duchami. Jezus powiedział, że siedem Duchów należy do Niego (3:1), co jest mało prawdopodobnym opisem Ducha Świętego. Również Duch Święty jest bez wątpienia tym, o którym mowa jako o jednym Duchu, w Objawieniu 14:13 i 21:17 oraz w siedmiu miejscach występowania wyrażenia co Duch mówi do kościołów.
Zwrot siedem Duchów występuje w księdze cztery razy (1:4; 3:1; 4:5; 5:6). Może to nawiązywać do siedmiu dzieł Ducha Świętego, ale to tylko spekulacje. Jak zwykle, Jan czyni obserwacje bez interpretacji. Jak mógł widzieć duchy, jest też nieznane, jednak przemawia to przeciwko temu, że jest to Duch Święty.
1:5 i 6, oraz od Jezusa Chrystusa, który jest opisany na sześć sposobów:
1:7 — Werset 7 przepowiada Drugie Przyjście Chrystusa jako wizualne, publiczne, globalnie obserwowalne wydarzenie (jak opisano w Zach 14 i Mt 24). Dzięki nowoczesnej technologii, wszyscy ludzie mogą na swoich urządzeniach zobaczyć Drugie Przyjście Chrystusa na Górę Oliwną. Dzisiaj istnieje kamera wideo na żywo, która skupia się na zachodniej ścianie "płaczu" 24/7 z Górą Oliwną tuż nad nią.
1:8 — Ja jestem Alfą i Omegą mówi Pan, Bóg — Brzmi to jak opis Boga Ojca, ale z kontekstu wersetu 7 jest to prawdopodobnie wypowiedź Jezusa, utożsamiającego się z początkową i końcową literą greckiego alfabetu oraz jako Pana Boga
1:9 — werset 9 omówiony zostały we Wstępie.
1:10 — W dniu Pańskim zawładnął mną Duch — Jan został zabrany ze swojego fizycznego ciała, które pozostało na Patmos, do innego wymiaru. (Podobnie jak Ezechiel wzięty został duchowo do Jerozolimy, podczas gdy fizycznie przebywał w Babilonie - Ez 8:1-4). Dzień Pański jest nieznanym odniesieniem, ponieważ grecki zwrot, którego używa Jan, nie występuje nigdzie indziej w Nowym Testamencie.
Może to być sabat, ale większość chrześcijan prawdopodobnie nie przestrzegała sabatu w tym czasie, zwłaszcza w Azji Mniejszej, gdzie kościół był teraz w większości pogański.
Może to być proroczy dzień Pański. Problem w tym, że powszechne określenie eschatologicznego "dnia Pańskiego" (hemera kyriou, jak w 2 Pt 3:10) nie jest zwrotem, którego użył tu Jan (kyriake hemera).
Może to być rzymski "dzień cesarski" (Ryrie study Bible) lub dzień urodzin cesarza, ale trudno uzyskać na to potwierdzenie. Mogła to być również niedziela. Uważa tak większość ludzi. Jest to jednak najprawdopodobniej wczytywanie naszej tradycji do tego zdania. Paweł co prawda używa pierwszego słowa kyriake w odniesieniu do Wieczerzy Pańskiej (w 1 Kor 11:20), ale niedziela w Nowym Testamencie zawsze nazywana jest pierwszym dniem tygodnia. Sam Jan nazywa go tak dwa razy (J 20:1 i 19).
1:11 — To, co widzisz, zapisz w zwoju i wyślij do siedmiu kościołów — Głos, który brzmiał jak trąba (w. 10) nakazał Janowi napisać to, co widzi, w księdze i wysłać do siedmiu kościołów Azji Mniejszej. Kościół został określony jako wierzący w całym mieście. Niektóre z nich mogły być małe, ale Efez został założony przez Pawła, Pryscyllę i Akwilę (Dz 18), podczas drugiej podróży misyjnej Pawła w połowie lat 60-tych. Obecnie mamy lata 90-te, więc kościół jest tam od co najmniej 30 lat. Paweł był tam co najmniej 3 lata. Prawdopodobnie był to dość duży kościół z różnymi grupami domowymi spotykającymi się w różnych miejscach w całym mieście, ale w całym rozdziale 2 i 3, kościół to wszyscy wierzący w całym mieście, a nie poszczególne grupy.
1:12-16 — Ten akapit jest wspaniałym opisem Jezusa Chrystusa, prawdopodobnie takim, jakim Go zobaczymy. Jan upadł u Jego stóp w uwielbieniu. Tak samo będzie z nami. Zauważmy, że Jezus, będąc Bogiem, przyjął uwielbienie, w przeciwieństwie do anioła, który nie pozwolił Janowi oddać mu czci (19:10 i 22:8).
1:17-19 — Początkowe wiadomości Jezusa skierowane do Jana zawierały cztery punkty:
1:20 — Co do tajemnicy — Jeśli ma na myśli to, co powiedział Paweł, to "tajemnica" jest czymś, czego Bóg nie objawił wcześniej (Ef 3:3-9). Jezus następnie powiedział Janowi, że siedem świeczników to siedem kościołów, a siedem gwiazd to siedmiu aniołów przypisanych do tych kościołów. To jest wprowadzeniem do listów z rozdziałów 2 i 3.
Tych siedem listów stanowi ostatnie natchnione pisma do wiernych epoki kościoła. Kościoły te oddalone są średnio od Efezu o około 50 do 150 mil (około 80 do 240 km). Kolejność - od Efezu do Laodycei pasuje do układu geograficznego.
Powszechna interpretacja jest taka, że każdy kościół reprezentuje inny okres historii kościoła od pierwszego wieku do obecnego pokolenia wierzących. Oto cztery powody, dla których należy wątpić w interpretację historyczną:
Żaden z tych kościołów nie przetrwał. Dziś cały ten obszar jest islamski.
Skupienie się na tych siedmiu kościołach prowadzi do wielu pytań bez odpowiedzi.
Nie sugeruję, że potrafię odpowiedzieć na te pytania. Jest jednak pewien ogólny pomysł na zastosowanie. Proponuję, abyśmy jako ludzie wierzący przyłożyli ocenę każdego z siedmiu kościołów do jakiejkolwiek organizacji chrześcijańskiej, w którą jesteśmy zaangażowani. Ponadto, aby uniknąć teologicznego i moralnego widzenia "tunelowego", wszyscy powinniśmy być zaangażowani w więcej niż jedną grupę chrześcijańską. Niezależnie od tego, czy działamy w instytucjonalnym kościele lokalnym, organizacji misyjnej, grupie parakościelnej, służbie na uniwersytecie, służbie w mieście lub w więzieniu, oceń swoją grupę, stosując opinie Jezusa.
Istnieją trzy popularne sugestie co do aniołów z rozdziału 2:
Słowo "anioł" występuje w księdze 66 razy - wszystkie pozostałe przypadki nawiązują do istoty nadprzyrodzonej. Właściwie w 3:5 anioł jest istotą nadprzyrodzoną, w środku poselstwa do kościoła. Mój wniosek jest taki, że są to prawdopodobnie nadnaturalne istoty anielskie, które ewentualnie przybrały postać człowieka i dostarczyły list od Jana do kościołów, do wiernych z tych miast. Wszystkie listy mają taką samą formę. Wiadomość zaczyna się od identyfikacji kościoła w mieście, następnie zawiera opis Jezusa, po czym stwierdza, jak kościół odnosi się do sytuacji wśród wierzących (jako zbiorowości) w tym mieście. Tekst kończy się zachętą dla tego, kto zwycięża. Słowo "zwycięży" jest zwykle tłumaczone jako „podbija”. Tak więc, problem jest podany zbiorowości, to jest wierzącym w całym mieście, jednak wezwanie do odpowiedzi kieruje się zawsze do jednostki. Kto ma uszy, niech słucha... Temu, kto zwycięża. Chodzi o to, by być zwycięzcą, tym, który pokonuje grzeszne pokusy w swojej kulturze.
Kościół efeski powstał podczas drugiej podróży misyjnej Pawła (Dz 18:18f). Paweł przebywał tam 3 lata (Dz 19:10). Było to centrum polityczne i handlowe. Główna religia skupiała się wokół świątyni Artemidy lub Diany. Wraz z Antiochią i Aleksandrią Efez był ważnym ośrodkiem handlowym. Tymoteusz przebywał tam przez pewien czas, aby wyznaczyć przywódców w kościele (1 Tm 1:3). Było to prawdopodobnie miasto, w którym Jan przeżył ostatnie lata swojego życia, zanim został zesłany na Patmos.
Przedstawienie się Jezusa — Ten, który w swojej prawej ręce trzyma siedem gwiazd i przechadza się pośród siedmiu złotych świeczników. Jest świadomy tego, co dzieje się w kościołach.
Ocena ze strony Jezusa - zna On szczegóły tego, co dzieje się z wierzącymi. Używa trzech słów na określenie pracy: uczynki, trud i wytrwałość. Jezus chwali ich, bo osądzają. Nie tolerują złych ludzi, zwłaszcza tych, którzy kłamliwie nazywają się apostołami.
Potępienie ze strony Jezusa - Opuścili swoją pierwszą miłość. Nawet jeśli wydają właściwe sądy o fałszywych prorokach, nie robili tego z miłości do Chrystusa. Byli w niebezpieczeństwie, że Jezus nie będzie ich już używał do tworzenia Jego kościoła (usunie ich świecznik z jego miejsca), ponieważ robili to z innych powodów niż chęć podobania się Temu, którego pierwotnie kochali. Jest to typowe dla kościoła, gdy nietolerancja przechodzi w legalizm.
2:5 — Przypomnij sobie i opamiętaj się.
2:6 — Nienawidzili nikolaitów i Jezus też ich nienawidził. W Biblii nienawiść skupia się tylko na grzechu (i zauważ, że nie ma tam oddzielenia grzechu od grzesznika). O nikolaitach nie wiemy zbyt wiele. Byli oni jakąś świecką grupą, która odciągała kościół od miłości do Chrystusa. Słowo to oznacza "panować nad", więc niektórzy sugerują, że chodzi o grupę próbującą utworzyć hierarchię, ale nie wiemy tego z całą pewnością.
2:7 — W liście chodzi o jednostkę. O tego, który zwycięża. Pojedynczy ludzie mają pokonać grupę, która uczy fałszywych rzeczy, pokonać wpływ nikolaitów. Wynikiem tego jest niebiańska nagroda.
Przedstawienie się Jezusa — Pierwszy i Ostatni, Ten, który był martwy, a ożył.
Ocena ze strony Jezusa — Jezus powiedział o Smyrnie tylko dobre rzeczy. Zna ich czyny, ucisk i ubóstwo. Byli prześladowani przez Żydów nazwanych synagogą Szatana.
2:10 — Jezus powiedział im, żeby się nie bali, choć będą wrzuceni do więzienia na 10 dni, a potem zostaną zabici. Mają się nie trwożyć, bo otrzymają wieniec/koronę życia.
2:11 — Ten, który zwycięża, pokonuje synagogę szatana, przebywa w więzieniu i jest zabijany. Muszą pokonać prześladowania na tle religijnym pochodzące z środowisk niechrześcijańskich.
Przedstawienie się Jezusa — Ten, który ma ostry, obosieczny miecz, co oznacza Jego sąd.
Wyróżnienie ze strony Jezusa — Mocno trzymali się imienia Jezusa i nie wyparli się swojej wiary w Boga.
Potępienie ze strony Jezusa — Pergamon to miejsce, gdzie jest tron szatana, duży obszar politeistycznych świątyń. Tam został zamęczony Antypas (nic więcej o tym nie wiadomo). Niektórzy trzymają się nauk Balaama i nikolaitów. Jezus ogólnie nie zajmował się społeczeństwem.
2:16 — Jezus mówi im, by zawrócili z pójścia za fałszywą nauką (Balaama i nikolaitów).
2:17 — Dla jednostki, która zwycięża, istnieje nagroda. Co przezwycięża? Pogańskie bałwochwalstwo w środowisku i fałszywe nauczanie w kościele. Zawsze chodzi o pokonanie pokusy uczestnictwa w tym, co jest akceptowane w ich społeczeństwie.
Przedstawienie się Jezusa — Ten, który ma oczy jak płomień ognia i stopy podobne do mosiądzu – Jezus w chwale po zmartwychwstaniu.
Ocena ze strony Jezusa — Zna ich uczynki, ich miłość, wiarę, służbę, wytrwałość, i że ich czyny późniejsze są znaczniejsze niż początkowe. Tolerowali jednak kobietę Jezebel, prawdopodobnie rzeczywistą kobietę, która nauczała i sprowadzała ludzi do niemoralności (podobnej do promowania stylu życia LGBTQ+). Jezus dał jej czas na nawrócenie, ale ona tego nie zrobiła. Zauważmy, że skrucha jest zawsze kluczem do odnowy. Dlatego Jezus rzuci ją na łoże choroby. Jej dzieci (być może jej zwolenników) spotka zaraza. Jezus mówi: "Ja jestem Tym, który bada umysły i serca". Tylko Bóg może ocenić motywy. Ten, kto przezwycięża co? Pokonuje fałszywe nauczanie w kościele, które naśladuje światową niemoralność.
Kto ma uszy, niech wysłucha.
Sardes leżało około 50 mil na południowy wschód od Tiatyry. Było to bogate miasto położone na szlaku handlowym. Większość mieszkańców miasta praktykowała mistyczne kulty lub działała w tajnych związkach religijnych. Wspaniała świątynia Artemidy pochodząca z IV wieku p.n.e. była jednym z jego zabytków i nadal istnieje jako ważna ruina.
Przedstawienie się Jezusa — Ten, który ma siedem duchów Bożych oraz siedem gwiazd.
Ocena ze strony Jezusa — Nie podając szczegółów powiedział: Nie stwierdziłem bowiem, aby twoje czyny były doskonałe przed moim Bogiem. Są jednak i tacy, którzy nie pobrudzili swoich szat. Otrzymają oni białe szaty, ponieważ są tego godni.
Ostrzeżenie ze strony Jezusa — obudź się, przypomnij sobie ... i nawróć się.
Filadelfia leżała około 45 km na południowy wschód od Sardes i 105 km na wschód od Efezu. Przedstawienie się Jezusa — Święty, Prawdziwy, Ten, który ma klucz Dawida, który otwiera i nikt nie zamknie; który zamyka i nikt nie otworzy. Jego sądy są święte, prawdziwe i niezmienne. Ocena ze strony Jezusa —Trzymali się Słowa Bożego i nie zaparli się Jego imienia.
3:10 — …zachowam cię przed godziną próby, która nadejdzie na cały zamieszkały świat, aby doświadczyć mieszkańców ziemi. — wydaje się, że jest tu nawiązanie do próby, którą Jan ma zamiar opisać w rozdziałach 4-19. Jezus również nazywał to uciskiem, który przyjdzie na całą ziemię przed Jego powtórnym przyjściem (Mt 24). Tym, którzy wierzą w Jezusa, obiecuje: "Ja także zachowam was od godziny próby". Nie ma to znaczenia tylko dla wierzących w Filadelfii, ponieważ powiedział, że próba ma przyjść na cały świat. Wydaje się więc, że oznacza to, iż ludzie wierzący w Chrystusa w epoce kościoła, żywi, gdy nadejdzie czas tej ogólnoświatowej próby, zostaną od niej zachowani. John Walvoord napisał: Nie mógł tego stwierdzić bardziej jednoznacznie. Gdyby Chrystus chciał powiedzieć, że zostaną zachowani przez czas ucisku, lub zostaną wyciągnięci ze środka ucisku, wymagany byłby inny czasownik i inny przyimek. [Walvoord, “Commentary on Revelation”]
Ludzie wierzący są zabrani do nieba podczas Pochwycenia, a więc zachowani od mającego nadejść ucisku (zob. J 14:1- 6; 1 Tes 4:13-18; 5:9). Znaczące jest również greckie wyrażenie tereo ek (zachować od). Niektórzy uważają, że Kościół przejdzie przez sądy ucisku i że Bóg zachowa ich w tym czasie. Jednak ek znaczy "od", "z", lub "z dala od". Gdyby Jezus miał na myśli to, że kościół będzie zachowany podczas ucisku, użyłby słów en ("w") lub dia ("przez").
Są tacy, którzy mówią, że ludzie ci to niewierzący. Jezus nazywa ich jednak tutaj "kościołem" [ekklezja, "powołani"]. Z definicji kościół (czymkolwiek innym jest) jest "ciałem Chrystusa", "tymi, którzy wierzą" (Ef 1:19, 22-23). Jedynym sposobem, w jaki możesz twierdzić, że są to niewierzący, jest instytucjonalna definicja kościoła lub definicja, która mówi, że kościół jest zgromadzeniem. To oznaczałoby, że kościół może obejmować niewierzących, a to przeczyłoby definicji kościoła używanej w całym Nowym Testamencie.
Przedstawienie się Jezusa — Amen, Świadek wierny i prawdziwy, Początek (źródło) Bożego stworzenia
Ocena ze strony Jezusa — To jedyny kościół, który ma tylko wady. Ich problemem jest letniość. Przyczyna tego tkwi w ich bogactwie, życiu w luksusie. Mówią, że są bogaci i że niczego nie potrzebują. Tymczasem powinni dążyć do skarbów wiecznych.
3:20 — Oto stoję u drzwi! Pukam. Jeśli ktoś usłyszy mój głos i otworzy drzwi, wstąpię do niego i będę z nim ucztował, a on ze mną — Werset ten jest często wyrywany z kontekstu i zwykle używany jako ewangelizacyjny. Jednak jest on napisany do wierzących, którzy muszą wyrazić skruchę i zwrócić się do Chrystusa. On czeka u drzwi ich serc, ale oni muszą otworzyć drzwi dla Niego. Wtedy wejdzie i będzie miał społeczność z tą osobą.
Ten, który zwycięża. Co zwycięża? Wspólnotę wierzących, którzy żyją w bogactwie i luksusie i z tego powodu stali się letni.
Jan ujrzał otwarte drzwi w niebie. Głos brzmiący jak dźwięk trąby kazał mu wstąpić do nieba. Rozdziały 4–18 pokazują wszystko, co dzieje się wokół tronu Boga opisanego w rozdziałach 4–5. Tron to cały obszar, nie tylko miejsce siedzenia. Jest tam świątynie. Wokół tronu rozciąga się tęcza, a przed nim szklane morze, czyste jak kryształ.
Są tu również 24 trony należące do 24 starszych (również możliwe jest, że to coś więcej, niż miejsce do siedzenia). Starsi są najprawdopodobniej kluczowymi ludźmi Boga z całej historii. Zarówno w Starym jak i w Nowym Testamencie przywódcy nazywani są starszymi. Wokół trony znajdują się też niesamowite żywe istoty. Mają twarz jakby lwa, orła, człowieka i byka albo cielaka. Wygląda na to, że Ezechiel opisał te same istoty, z tymi samymi twarzami – wyjątek stanowi to, że każda miała cztery twarze (Ez 1:6). Jan prawdopodobnie ujrzał po prostu twarz zwróconą ku niemu, bo istoty te nie odwracały się, tylko posuwały się prosto do przodu (Ez 1:12). Biegały tam i z powrotem jak błyskawice (Ez 1:14). Nie przestawały mówić: Święty, święty, święty jest Pan, Bóg Wszechmogący, który był, który jest i który nadchodzi.
Naprzeciw tronu Jan ujrzał złoty ołtarz kadzidlany. Jest tam też olbrzymi ołtarz, podobny do tego dla ofiar całopalnych w Starym Testamencie. Później pojawiają się przy nim wierni, którzy zostali zabici. Niektóre rzeczy zmieniają się wokół tronu, ale 24 starszych i cztery żywe stworzenia są tam zawsze. Starsi upadli przed tronem. Rzucili swoje rzeczywiste złote korony przed tronem. To nie są wierzący, którzy oddają swoje nagrody Chrystusowi. Angażuje się w to tylko 24 starszych i jest to akt uwielbienia, a nie oddawanie wiecznych nagród. Starsi mówią, że Bóg jest godzien otrzymać chwałę, cześć i moc jako Stwórca Czasami Jan potrafił rozpoznać, że istnieją aniołowie, tak daleko jak mógł widzieć. Jan jest wprowadzony w ten obszar. Czasami anioł lub jeden ze starszych wyjaśni mu różne rzeczy. Cała reszta wyroków podczas ucisku pochodzi z tego obszaru.
5:1 — jest tam zwój opatrzony siedmioma pieczęciami. Zwykle rozwinąłbyś kawałek, łamiąc pieczęć, potem odwinąłbyś dalszą część, a następnie złamałbyś kolejną pieczęć, itd.
5:2 — Silny anioł zapytał, kto jest godny otworzyć zwój i złamać jego pieczęcie.
5:3 — Choć niebo było pełne bezgrzesznych jednostek, nikt - ani na ziemi, ani w niebie – nie został uznany za godnego otwarcia księgi, czyli osądzenia ziemi.
5:4 — Jan zaczął bardzo płakać, bo nie znaleziono nikogo godnego, kto by otworzył księgę. To oznaczało, że Boży program nie mógł iść naprzód. Satanistyczny system światowy nie mógł być osądzony. Jan i inni wierzący chcieli, aby wyrok miał miejsce z powodu ich prześladowań.
5:5 — Jan musiał stać w pobliżu jednego z tronów, ponieważ jeden ze starszych powiedział mu, że Jezus jest zwycięzcą, który może otworzyć księgę.
5:6 — Jan ujrzał postać Baranka jakby zabitego.
5:7 — Baranek, czyli Jezus, podszedł i wziął zwój z ręki Boga Ojca siedzącego na tronie (o wypełnieniu pisze Jan 5:22 — Ojciec … wszelki sąd przekazał Synowi).
5:8 — Teraz starsi i żywe istoty pokłoniły się przed Barankiem. Starsi mają teraz harfy i złote naczynia pełne kadzidła, reprezentujące modlitwy świętych żyjących w okresie ucisku, a ludzie ci pragną, by sąd Boga odbył się nad ziemią.
5:9-10 — Cztery istoty i starsi śpiewają nową pieśń — nie Bogu Ojcu, ale Bogu Synowi. Jest on godny wziąć zwój i złamać pieczęcie, ponieważ nabył Swoją krwią ludzi, których uczynił królestwem kapłanów (rozdział 20).
5:11-14 — Potem, jak daleko Jan mógł widzieć, zobaczył aniołów. Oni, cztery żywe stworzenia oraz starsi śpiewali: Godny jest Baranek przyjąć chwałę …, chwała Temu, który siedzi na tronie oraz Barankowi. Cztery żywe istoty powiedziały: Amen, a starsi upadli na znak czci.
Teraz scena przenosi się z nieba na ziemię. Zanim zaczniemy rozpatrywać szczegóły dotyczące siedmioletniego okresu ucisku, powinniśmy pamiętać, że został on przepowiedziany przez Daniela około 500 roku p.n.e.
I doprowadzi do potwierdzenia przymierza z wieloma — na jeden tydzień [okres siedmiu]; a w połowie tygodnia [okresu siedmiu] spowoduje zniesienie ofiary krwawej i z pokarmów. I na krańcu [pasma] obrzydliwości [będzie] wywołujący spustoszenie — aż dopełnienie, owszem, postanowione, wyleje się na pustoszącego. (Daniel 9:27)
Daniel przepowiedział, że będzie ktoś (Jan nazwał go antychrystem), kto zawrze siedmioletnie przymierze pokojowe z Izraelem, ale złamie je obrzydliwościami w połowie siedmiu lat (po 3 ½ roku).
Objawienie 6-18 podaje szczegóły z Daniela 9:27. 7 pieczęci z Objawienia 6 obejmuje cały ucisk, ponieważ 7 pieczęci zawiera 7 wyroków trąb (8:1-11:19), a 7 trąb (11:15) zawiera 7 wyroków czasz (16:1-21). Niektórzy sugerują, że rozdział 6 jest zarysem całego ucisku, ale wydaje się to mało prawdopodobne, ponieważ trąby wychodzą z ostatniej siódmej pieczęci. Po tym jak siódma pieczęć zostanie otwarta (i nastąpi osąd trąb i czasz), Jezus powraca. Każdy z tych sądów nasila się.
6:1-2 — Pieczęć pierwsza — Antychryst — Baranek złamał pierwszą pieczęć. Pierwsze cztery pieczęcie znane są jako "czterej jeźdźcy apokalipsy". Jeździec na białym koniu otrzymuje koronę, aby mógł zaoferować pokój, który jest krótkotrwały. Niektórzy sugerują, że to Chrystus (z powodu białego konia), ale kolejność jest błędna. Chrystus powraca po ucisku. Jeździec to antychryst (1 J 2:18; Ap 13:1-10). Koń jest biały, co wskazuje, że udaje, iż oferuje pokój. Ma łuk, ale nie strzela nim do nikogo. Wygląda to tak, jakby zdobywał, ale bez wojny. Jest to podobne do Daniela 9:27, gdzie antychryst zawiera mocne przymierze z wieloma na jeden okres siedmiu (siedmioletni czas ucisku).
6:3-4 — Pieczęć druga — Wojna — Jeździec na czerwonym koniu otrzymał prawo do zabrania pokoju z ziemi. Korona jest dana temu na białym koniu, i "zostało mu to przyznane", a miecz "został dany", co oznacza, że wszyscy podlegają władzy Boga.
6:5-6 — Pieczęć trzecia — Głód — Czarny koń przynosi na ziemię głód.
6:7-8 — Pieczęć czwarta — Śmierć — Sinozielony koń przynosi śmierć jednej czwartej ziemi, zabitej mieczem, głodem, zarazą i przez dzikie zwierzęta ziemi.
6:9-11 — Pieczęć piąta — Męczeństwo — Dusze męczenników z ucisku wołają do Boga o zemstę na tych, którzy ich zabili. Kazano im jednak czekać, aż dopełni się liczba tych wiernych, którzy mieli być zabici. Plan Boga obejmował prześladowanie i męczeństwo Jego świętych, aby mogli być zwycięzcami i otrzymać wieczne nagrody.
6:12-17 — Pieczęć szósta — Katastrofy naturalne — Gwiazdy znikają z pola widzenia, pojawia się wielki wiatr i potężne trzęsienie ziemi. Wszyscy, od królów do niewolników, starają się ukryć przed tą wielką katastrofą. Wniosek z sześciu pieczęci jest taki, że są one gniewem Baranka; nadszedł bowiem wielki dzień ich gniewu. Ciekawe, że jest to wniosek niewierzących na ziemi, którzy sądzą, że ich sytuacja to wynik gniewu Bożego, jednak nie mają zamiaru pokutować (zobacz też 16:11).
Paweł pisze, że kościół nie będzie musiał przechodzić przez Boży gniew (1 Tes 1:10). W 1 Tes 5:9 napisane jest, że ludzie wierzący nie są przeznaczeni na gniew (to samo słowo oznaczające gniew znajduje się również tutaj w w. 16-17). Różni się to dość znacznie od tego, co mówi się do wierzących w piątej pieczęci, którzy przejdą przez gniew. Dlatego wierni na ziemi w czasie piątej pieczęci nie są częścią kościoła. Wydaje się, że kościół został już zabrany z ziemi.
Gniew "nadszedł". Czasownik ten oznacza ponadczasowy, dokonany akt (grecki czas aoryst). Ucisk nazywany jest gniewem Bożym od samego początku. Jeśli umieścisz pochwycenie w środku ucisku, nadal będziesz miał problem z kościołem przechodzącym przez część gniewu, o którym Paweł mówi, że nie będziemy mu podlegać.
7:1-3 — Tutaj mamy pierwszy nawias w tej księdze. Jan widział czterech aniołów na czterech narożnikach ziemi, powstrzymujących cztery wiatry. W "Expositor's Bible Commentary" znajduje się taka uwaga do w. 7:1: Wyrażenie "cztery narożniki ziemi" było używane w starożytności wśród narodów bliskowschodnich podobnie jak my używamy "czterech punktów kompasu" Wyraźnie widać, że wyrażenie to jest metaforą całej ziemi. Chodzi o to, że wstrzymują oni sąd nad całą ziemią. Następnie inny anioł przyszedł ze wschodu lub z kierunku wschodzącego słońca, wołając do czterech aniołów (którym zezwolono na szkodzenie ziemi), aby nie robili tego, dopóki nie położą pieczęci na czołach sług Bożych.
7:4-8 — 144 000 zostają opieczętowani (12 000 z każdego z 12 plemion Izraela). Wymienia się wszystkie 12 plemion, za wyjątkiem plemienia Dana. Wspomniany jest Lewi, mimo iż plemię kapłanów nie otrzymało swojego terytorium w ziemi. Wymienia się też dwa plemiona pochodzące od dwóch synów Józefa (Efraim i Manasses). Nie jest powiedziane, dlaczego nie ma tu Dana, więc pozostają tylko domysły. Najprawdopodobniej jest tak dlatego, że Dan był plemieniem, które opuściło przypisany mu obszar i ruszyło na północ, zabiło ludzi w Laisz, przejęło ich miasto i nazwało je Dan. Rozdział 7 oznacza, że tych 12 plemion istnieje dzisiaj i będzie rozpoznawane w okresie ucisku.
7:9-17 — Jan widział tłum, którego nikt nie mógł policzyć, stojący przed tronem. Są to wierzący zamęczeni w czasie ucisku. Śpiewali oni pieśń pochwalną dla Baranka. Aniołowie, starsi i cztery żywe istoty przyłączyły się do pieśni. Jeden ze starszych zapytał Jana, skąd pochodzi ten lud. Jan odpowiedział: "Ty wiesz". Starszy odparł, że to są ci z ucisku. Wyprali oni swoje szaty we krwi Baranka. Ich pozycyjne uświęcenie na ziemi stało się ostatecznym uświęceniem, gdy stoją przed tronem. Ich zadaniem jest teraz służyć Bogu w świątyni przed tronem. Bóg roztoczy nad nimi swoją obecność. Następnie ich położenie jest opisane następująco:
To przypomina Nowe Jeruzalem, ale tutaj Jan przygląda się sytuacji wokół tronu Bożego w niebie.
8:1-6 — Kiedy Baranek złamał siódmą pieczęć na zwoju przekazanym Mu przez Boga Ojca, wypuścił siedem trąb. W tym momencie w niebie zapanowała cisza na około pół godziny. To mówi nam, że czas w niebie jest mierzony tak samo jak na ziemi, a może Jan był w stanie zmierzyć go przez swoje określenie czasu. Niemniej jednak eliminuje to powszechne przekonanie, że w niebie "czasu już nie będzie".
Następnie Jan zobaczył ceremonię, w której siedmiu aniołów stoi przed tronem. Dano im siedem trąb, aby ogłosili następny sąd. Innymi słowy, siódma pieczęć zostanie rozbita na siedem trąb.
Inny anioł stał przed ołtarzem ze złotą kadzielnicą w ręku. Wydaje się, że jest to długi kij z pucharem na końcu. Otrzymuje on więcej kadzidła, które reprezentuje więcej modlitw, i dodaje je do modlitw, które już tam są. Są one składane na złotym ołtarzu przed tronem.
Jest to jak ołtarz kadzenia w Starym Testamencie. W Księdze Wyjścia 30:1 Jezus powiedział Mojżeszowi, aby zrobić ołtarz jako miejsce do spalania kadzidła. Najwyraźniej miał on reprezentować zarówno złoty ołtarz, jak i ołtarz kadzenia w niebie. Dym z kadzidła wznosił się przed Bogiem (tutaj Jan mówi nam wyraźnie, że ten dym to modlitwy świętych). Modlitwy te są najprawdopodobniej prośbą do Boga o osądzenie zła na ziemi i szybkie wprowadzenie Jego Królestwa. tu. Są składane na złotym ołtarzu przed tronem.
Następnie anioł z kadzielnicą napełnił kielich ogniem, który wziął z większego brązowego ołtarza. Następnie rzucił całą rzecz (laskę, kielich i wszystko) na ziemię. Pojawia się wiele dźwięków błyskawic, gdy siedmiu aniołów staje w gotowości, by zadąć w siedem trąb.
8:7 — Trąba pierwsza — Jedna trzecia ziemi zostaje spalona, to znaczy jedna trzecia drzew i zielona trawa.
8:8-9 — Trąba druga — Coś jak wielka góra została wrzucona do morza. Jedna trzecia morza zamieniła się w krew. Zginęła jedna trzecia stworzeń morskich i zniszczona została jedna trzecia okrętów.
8:10-11 — Trąba trzecia — Jedna trzecia rzek i źródeł świeżej wody zgorzkniały.
8:12 — Trąba czwarta — Jedna trzecia słońca, jedna trzecia księżyca i trzecia część gwiazd zostały zaciemnione; tak samo skróciły się dzień i noc.
8:13 — Anioł zapowiedział trzy “biada” ziemi i jej mieszkańcom z powodu jeszcze trzech trąb (piątej, szóstej i siódmej), bo będą wyjątkowo złe.
9:1-12 — Trąba piąta, Biada #1 — Z nieba spadła gwiazda. To prawdopodobnie demon, zauważ, że gwiazda w wersecie 2 to on (trzecia osoba liczby pojedynczej). Bezdenna otchłań jest pełna demonów, które wcześniej nie miały prawa przebywać na ziemi. Teraz jednak klucz otwiera tę czeluść i pozwala uwolnić się demonom. Zanim powstała ziemia, szatan i część aniołów (jedna trzecia, 13:1) upadli, stając się demonami. Niektóre z nich mogły przebywać na ziemi, a niektóre były tak złe, że zostały zamknięte w tej otchłani (Zobacz też Łk 8:31).
Gdy otworzono otchłań, wyszedł z niej dym wraz z istotami, które Jan opisuje jako szarańczę. Moc jest im dana przez Boga. Jednak powiedziano im, że nie mogą krzywdzić trawy i drzew, ale tylko ludzi, którzy nie mają pieczęci Boga na czole. Nie wolno im nikogo zabić, a jedynie dręczyć przez pięć miesięcy. Wiemy więc, że pierwsze "biada", wyrok piątej trąby, trwa pięć miesięcy. Ból zadany przez tę szarańczę przypomina ból wywołany ukąszeniem skorpiona, kiedy zrani człowieka. Po raz pierwszy w historii ludzie będą szukać śmierci, ale nie będą mogli umrzeć. Wygląd szarańczy opisany jest w wersetach 7-10. Nie jest to opis naukowy. Jan po prostu próbuje przedstawić je, porównując z tym, co wie. Nie znamy wielkości tych stworzeń. Mają one przywódcę zwanego Abaddon lub w języku greckim - Apollyon - co się tłumaczy jako „niszczyciel” (1 Kor 10:10).
9:13-21 — Trąba szósta — Biada #2 — Szósty anioł zadął w trąbę, a z rogów złotego ołtarza rozległ się niezidentyfikowany głos, który powiedział do anioła: "Uwolnij czterech aniołów, którzy są związani przy wielkiej rzece Eufrat." Większość wierzy, że jeden anioł jest dobry, a czterej pozostali to demony, ponieważ dobrzy aniołowie nie są związani. Jeśli tak jest, to demony zostały przygotowane przez Boga do zabicia jednej trzeciej ludzkości.
Źródła rzeki Eufrat znajdują się w pobliżu góry Ararat (gdzie osiadła arka Noego) w Turcji. Rzeka płynie 1700 mil do Zatoki Perskiej. Zarówno Turcja jak i Syria mają 7 zapór na Eufracie, wykorzystując słodką wodę. W konsekwencji dzisiaj rzeka w Iraku jest prawie wyschnięta. Uprawy spadły o 90%. Sprowadzają butelkowaną wodę z Arabii Saudyjskiej, aby ludzie mogli ją pić. Eufrat jest często wspominany w Starym Testamencie, ponieważ nad nim zbudowane były takie miasta jak Babel i Babilon.
9:16 — Liczba wojsk wynosi 200 milionów. Wydaje się, że jest to armia ludzi, nadciągająca ze wschodu i atakująca zachód znad rzeki Eufrat. W 2022 roku Chińska Republika Ludowa twierdziła, że aktywne wojsko liczy 2 185 000. [wikipidia.org] Nie żeby to była koniecznie chińska armia. Prawdopodobnie w czasach Jana nie było tylu ludzi na ziemi. Następnie mamy opis, który wydaje się obrazować współczesne działania wojenne lub nawet działania wojenne przyszłe dla nas. Komentator Ryrie mówi: "200 000 000 istot, które składają się na tę nadnaturalną kawalerię, może być istotami ludzkimi, demonami lub opętanymi ludźmi." [Ryrie Study Bible notatka na temat Ap 9:16]
9:18 — Zabita została jedna trzecia ludzkości — po czwartej pieczęci zginęła ¼ ludzkości. Już tak wielu umarło w międzyczasie z innych rzeczy (wierzący, którzy zostali ochrzczeni i wierzący, którzy zostali zamęczeni, jak również inne zniszczenia związane z pieczęciami i trąbami). Jednak ta dodatkowa 1/3 to przynajmniej kolejne 1,5 miliarda, co oznacza, że populacja świata jest w tym momencie zmniejszona o połowę. Najprawdopodobniej do 3 lub 4 miliardów. Pomyśl o problemie pozbycia się martwych ciał.
9:20 — Jednak pozostali ludzie, ci, którzy nie zostali zabici przez wymienione klęski, nie opamiętali się. Tak więc w tym momencie wszelka ewangelizacja dobiegła końca. Pozostali przy życiu niewierzący nadal: (1) czcili demony, (2) czcili bożki ze złota i srebra, (3) popełniali morderstwa, (4) uprawiali czary, (5) uczestniczyli w niemoralności i (6) kradli.
10:1-11 — Tutaj rozpoczyna się kolejny nawias. Jest to przerwa w horrorze sądów na ziemi, aby przypomnieć nam o perspektywie nieba, że Bóg wciąż ma kontrolę. Nawias ten znajduje się pomiędzy szóstą trąbą (która jest drugim "biada") a siódmą trąbą (która jest trzecim "biada") i przed siedmioma czaszami.
10:4 — Po co opowiadać nam o książeczce z ukrytym przed nami przesłaniem? Być może po to, aby dać nam pewność, że wydarzenia, które następują, są wszystkie zaplanowane przez Boga, w Jego zwycięstwie nad złem. Jan zobaczył silnego dobrego anioła schodzącego z nieba. Jest on wspaniały, z tęczą na głowie. W ręce ma mały zwój. To nie jest Chrystus, i to nie jest zwój z rozdziału 5. Jest to potężny anioł z nowym małym zwojem. Stoi on jedną nogą na morzu, a drugą na lądzie, co prawdopodobnie oznacza, że ostatnie plagi dotkną zarówno ziemię, jak i morze. Jego głos był jak ryk lwa. Coś w rodzaju siedmiu grzmotów dało Janowi objawienie od Boga. Głos z nieba powiedział jednak Janowi, aby nie pisał tego. Było to coś, co Jan usłyszał, zrozumiał i chciał zapisać, ale głos nie chciał, aby kościół o tym wiedział. W Księdze Powtórzonego Prawa 29:29 czytamy:
Rzeczy ukryte należą do Boga naszego, Jahwe, a rzeczy objawione - do nas i do naszych synów na wieki, byśmy wykonali wszystkie słowa tego Prawa [BT2]
Naszym celem jest znać to, co wie Biblia, ale nie znać więcej niż wie Biblia.
10:5-6 — Wtedy ten wspaniały anioł podniósł swoją prawą rękę i przysiągł na wieczność Boga i Boga Stwórcy, że nie będzie już żadnej zwłoki. Kiedy zatrąbi siódmy anioł (11:15), na ziemię zostaną wylane sądy czasz, co opisane jest w 16:1-21, a ucisk dobiegnie końca. Wtedy Chrystus powróci, a modlitwy męczenników, którzy pragnęli zemsty za swoje męczeństwo, zostaną wysłuchane.
10:7 — W dniach sądów czasz zakończy się tajemnica (nieznane wcześniej prorocze objawienie - Ef 3:3-9) Boga, proroctwo, które Bóg przekazał prorokom przez całą historię o Jego wyrokach, zakończy się wraz z siódmą trąbą (czyli siedmioma czaszami).
10:8-10 — Wtedy głos z nieba powiedział Janowi, żeby wziął zwój, który jest w ręku wspaniałego anioła i zjadł go. Powiedziano Janowi, że będzie on słodki w smaku, ale gorzki dla jego żołądka. Jan robi to więc i tak się stało. Podejrzewam, że ten mały zwój oznacza Biblię. Być może przedstawia on tę konkretną księgę Apokalipsy. W każdym razie jest to objawienie od Boga. Ogólnie rzecz biorąc, jest ono postrzegane jako słodkie, dopóki się go nie zrozumie, a potem okazuje się, że zawiera gorzkie wyroki. Gorycz ma związek z wersetem 11 i proroctwem o gorzkich sądach.
10:11 — I powiedziano mi: Musisz znów prorokować o ludach, narodach, językach i o wielu królach - Jan po raz kolejny zostaje wyznaczony do napisania proroctw, które będą znacznie bardziej katastrofalne niż wszystko, co napisał do tej pory.
11:1-2 — Świątynia okresu ucisku jest trzecią ziemską świątynią. Po co ją mierzyć? Wydaje się, że ma to wskazywać na jej realność. Ezechielowi kazano zmierzyć również czwartą świątynię, znaną jako świątynia tysiąclecia, prawdopodobnie z tego samego powodu, aby pokazać, że będzie ona naprawdę istnieć w realnym świecie.
11:3-13 — Dwaj świadkowie będą prorokować dla Boga przez 1260 dni. Jest to również 3½ roku, prawdopodobnie pierwsza połowa siedmioletniego ucisku. Komentator Ryrie mówi: Nie jest powiedziane czy dwaj świadkowie będą prorokować podczas pierwszej czy ostatniej połowy ucisku, choć pierwsza połowa wydaje się bardziej prawdopodobna, ponieważ zgładzenie ich przez Antychrysta (w. 7) lepiej pasuje do środkowej części ucisku niż do jego końca. [Ryrie Study Bible]
11:3-8 — Dwaj świadkowie są niezidentyfikowani, więc zgadywanie ich tożsamości jest bezużyteczne. Będą oni odziani w wory, co wskazuje na życie w ubóstwie. Ich sądy wydają się być dodatkiem do wszystkich innych sądów. Każdy nienawidzi tych dwóch mężczyzn z powodu ich mocy powodowania suszy, zamieniania wody w krew, powodowania plag itp. Jeśli ktoś próbuje zniszczyć tych mężczyzn, z ich ust wychodzi ogień, który zniszczy napastników.
Bestia (antychryst) w końcu ich zabije. Ich ciała będą leżały na ulicy Jerozolimy. Mistycznie nazywa się ją Sodomą i Egiptem, ponieważ były one wrogami ludu Bożego, a w tych dniach Jerozolima będzie wrogiem ludu Bożego. Jest to mistyczne, ponieważ Jan mówi, że tak jest. Odchodzimy od zwykłego, prostego znaczenia tylko wtedy, gdy robi to autor. Właściwe znaczenie jest zawsze i tylko zamierzone przez autora, a tutaj Jan mówi, że oznacza to miasto, w którym ich Pan został ukrzyżowany.
11:9-10 — Cały świat ogląda ciała przez 3 i pół dnia, gdy leżą w Jerozolimie. Nie pozwolą na złożenie ich do grobu. Ludzie na ziemi cieszą się z powodu martwych świadków w Jerozolimie. Widzą ich jako terrorystów niszczących świat, a w końcu zabitych przez rząd. Zauważ, że Bóg powoduje choroby, zniszczenia i śmierć. Później zobaczymy również, jak szatan powoduje uzdrowienia i pozorne wskrzeszenia z martwych (Ap 13:3, 12).
11:11-12 — Po trzech i pół dniach do świadków dotarł oddech od Boga. Cała radość ludu zmieniła się w wielki strach. Wtedy odezwał się głos z nieba (nie wiemy, czy słyszy cały świat, czy tylko dwóch świadków), który powiedział: Wstąpcie tu. Wtedy wznieśli się w obłoku do nieba, a ich wrogowie patrzyli na nich.
11:13 — Wtedy następuje wielkie trzęsienie ziemi: jedna dziesiąta Jerozolimy zostaje zniszczona, a w trzęsieniu ginie 7.000 osób. Reszta jest przerażona i oddaje chwałę Bogu nieba. Wkrótce jednak znów przeklinają Boga. Kiedy światowi niedowiarkowie widzą katastrofalne wydarzenie, które ich nie niszczy, mają tendencję do zwracania się do Boga (jak to zrobiło wielu ludzi po ataku terrorystycznym na World Trade Center w Nowym Jorku 11 września 2001 roku). Kiedy jednak osobiście cierpią z powodu przekleństwa Bożego, wtedy obwiniają za to Boga (16:11).
11:14-19 — Siódma trąba obejmuje opis początku panowania Chrystusa (w. 17). Żyjemy w wieku kościoła. Bóg jeszcze nie rządzi ziemią. Jego suwerenny plan jest jednak aktualny. Nie ma żadnych przypadków. Siódma trąba (zawierająca siedem czasz) to koniec ucisku, po którym natychmiast następuje Drugie Przyjście, sądy i Tysiącletnie Królestwo.
11:19 — Świątynia niebiańska zostaje otwarta i arka Jego przymierza ukazuje się w Jego świątyni. Wydobywają się z niej błyskawice, dźwięki i grzmoty, a na ziemi następuje wielkie trzęsienie ziemi i wielkie gradobicie.
12:1-3 — Wielki znak pojawił się na niebie: kobieta ubrana w słońce i księżyc - to pierwszy z 7 znaków w ostatniej połowie Apokalipsy (w. 3; 13:13, 14; 15:1; 16:14; 19:20). Słowo wielki (mega) pojawia się w wersetach 1, 3, 9, 12, 14 tego rozdziału. Wielki dotyczy albo wielkości, albo znaczenia. Jan mówi, że jest to znak, wskazując, że nie była to dosłowna kobieta, ale symbol kobiety.
Kobieta odziana jest w słońce (Izrael), pod jej stopami znajduje się księżyc (prawdopodobnie nawiązuje do snu, jaki miał Józef w Rdz 37:9-11), a na jej głowie korona z dwunastu gwiazd (12 plemion Izraela). Kobieta jest w ciąży, w wielkim bólu i ma urodzić dziecko (Jezusa). [Rzymscy katolicy mówią, że ta kobieta to Maria. Jednak twierdzą też, że Maryja była niepokalanie poczęta, więc nie miała bólu przy porodzie, ponieważ ten jest częścią przekleństwa za grzech. Ta kobieta cierpi bóle porodowe, więc nie może to być rzymskokatolicka Maria].
12:3 — Na niebie widać jeszcze jeden znak: pojawia się wielki czerwony smok, który ma siedem głów i dziesięć rogów. Siedem głów to siedem rządów światowych, które poprzedzają rząd światowy antychrysta (17:9-14). Dziesięć rogów to dziesięć narodów, nad którymi antychryst panuje, gdy ustanawia swoje imperium. Kobieta ucieka na pustynię, gdzie chroni ją Bóg przez 3½ roku. [Nie ma żadnych przykładów, że tak się stało z Marią.]
12:4-6 — Ogon smoka [Szatana] zmiata trzecią część gwiazd niebieskich [aniołów], co prawdopodobnie oznacza, że jedna trzecia aniołów poszła za szatanem w jego buncie przeciwko Bogu. Demony, które poszły za szatanem, to upadłe anioły (w. 7). Smok próbował pożreć Dziecko (być może nawiązanie do Heroda zabijającego niemowlęta w Betlejem, co oznaczałoby, że Herod był prowadzony przez Szatana). Dziecko ma rządzić narodami rózgą żelazną. Zostaje jednak porwane do Boga i Jego tronu (zmartwychwstanie i wniebowstąpienie Chrystusa). Kobieta ucieka na pustynię (co rozpoczyna się od rozproszenia Żydów w 70 r. n.e.), przy czym autor, podobnie jak we wszystkich proroctwach dotyczących Izraela, całkowicie pomija wszelkie nauczanie o pierwszym przyjściu Chrystusa, jego życiu i służbie oraz o wieku kościoła i przechodzi bezpośrednio do ucisku, kiedy to Izrael jest karmiony przez 1260 dni, czyli ostatnie 3½ roku siedmioletniego okresu ucisku.
Jeden z najbardziej popularnych mitów o Szatanie przedstawia go jako władcę piekła. W rzeczywistości Szatan nie jest w piekle. Nigdy nawet tam nie był. Zostanie skazany na jezioro ognia dopiero po zmiażdżeniu ostatniego buntu na końcu Tysiąclecia (Ap 20:7-10). Kiedy wejdzie do piekła, nie będzie tam rządził, ale zostanie poddany strasznej karze.
Z dala od piekła, Szatan obecnie przeznacza czas na przemierzanie ziemi, szukając kogoś, kogo mógłby pożreć (1 Pt 5:8, zobacz 2 Kor 4:4; Ef 2:2; 6:12) i przebywanie w niebie, gdzie próbuje zniszczyć Boże cele oraz ludzi. Jednym ze jego sposobów jest ciągłe oskarżanie wierzących przed Bożym tronem (12:10; Hi 1:10-11). Jednak jego próby zwrócenia Boga przeciwko Jego własnym dzieciom nie przynoszą rezultatu. Nic nie może nas oddzielić od miłości Boga (Rz 8:38-39).
12:7-10 — Nastąpiła też wojna w niebie. Toczy się ona podczas ucisku. Jest to wojna między Szatanem i jego aniołami a Michałem i aniołami niebiańskimi. Michał i jego aniołowie obezwładniają Szatana i jego aniołów. Zostają więc strąceni z nieba na ziemię. W naszych czasach Szatan i jego demony (z wyjątkiem tych wrzuconych do bezdennej czeluści) mają dostęp do nieba. Na przykład Szatan przyszedł przed oblicze Boga w niebie [pierwszy rozdział Księgi Hioba]. Jezus powiedział do Piotra, że Szatan zażądał pozwolenia, aby ich przesiać jak pszenicę (Łk 22:31). Do czasu ucisku szatan jest nazywany oskarżycielem braci. Jednak podczas ucisku zostaje zrzucony na ziemię. Szatan zwodzi świat i oskarża braci. Jednak po tej walce już nie będzie mógł tego robić przed Bogiem w niebie.
12:11 — Bracia są zwycięzcami z powodu: (1) z krwi Baranka, (2) słowa ich świadectwa i (3) nie pokochali swojego życia nawet w obliczu śmierci.
12:12-14 — W tym momencie szatan wie, że ma tylko krótki czas na panowanie nad ziemią. Kiedy smok zobaczył, że został strącony z nieba, prześladuje Izrael. Kobieta (Izrael) otrzymała możliwość ucieczki przed smokiem przez 3½ roku.
12:15-16 — Szatan w jakiś niewyjaśniony sposób próbował zniszczyć Izraela wodą, ale ziemia Bóg otworzył ją, aby wsiąkła wodę.
12:17 — Smok, rozwścieczony na Izraela, którym byłyby przynajmniej te 144 000, poszedł prowadzić wojnę z resztą nawróconych do Jezusa Chrystusa. Ci opisani są jako (1) ci, którzy zachowują przykazania Boże i (2) trzymają się świadectwa Jezusa.
Nawias trzeci skupia się na antychryście i fałszywym proroku.
13:1-2 — Smok tutaj to Szatan, a bestia to antychryst. Opisany jest bardzo szczegółowo w Księdze Daniela 7; 8:23-25; 9:26-27; 11:31-45; Ewangelii Mateusza 24:15-16; oraz w 2 Liście do Tesaloniczan 2:3-10. Inaczej niż poprzedni dyktatorzy, ten człowiek będzie rządził całym światem. Został on opisany w Ap 11:7 jako bestia, która zabije dwóch świadków Boga.
Dziesięć rogów to dziesięciu królów, którzy pomagają antychrystowi dojść do władzy. Siedem głów to siedem światowych imperiów, które poprzedzały antychrysta. Bestia wyglądała jak lampart, niedźwiedź i lew. Smok zaś ( Szatan) dał antychrystowi swoją władzę.
Dn 2:31-49 — Nebukadnesar miał wizję wielkiego posągu. Głowa jest złota (imperium babilońskie), pierś i ramiona - srebrne (imperium medo-perskie), brzuch i uda są z brązu (imperium greckie), nogi - z żelaza (imperium rzymskie), a stopy są mieszaniną żelaza i gliny (imperium antychrysta). Kamień to Drugie Przyjście Jezusa, które niszczy imperium antychrysta. Kamień stał się górą na ziemi, którą jest Tysiącletnie Królestwo Chrystusa.
Dn 7:4-8, 9-14 — Bardzo podobnie jak Jan (Apokalipsa, rozdziały 4, 5 i 17), Daniel miał wizję czterech bestii. Lew to imperium babilońskie, niedźwiedź to imperium medo-perskie, lampart to imperium greckie, a czwarta wielka i straszna bestia, która zniszczyła pozostałe to Imperium rzymskie. Następnie bestia ta stanie się imperium rzymskim antychrysta. Dziesięć rogów to narody, które antychryst przejmuje po tym, jak przejmie trzy rogi, czyli narody. Małym rogiem jest antychryst.
13:3 — Antychryst miał śmiertelną ranę, która zostaje uleczona. Wyobraź sobie, że żyjesz w tym czasie i nie jesteś oszukany. Twoje doświadczenie lub emocje nie uchronią cię przed zwiedzeniem. Tylko Słowo Boże może cię uchronić uwierzenia w oszustwo. Antychryst jest bardzo przekonujący, nawet jeśli udaje swoją śmiertelną ranę. Jeśli zdefiniujesz prawdę na podstawie doświadczenia, prawdopodobnie pomyślisz, że jest to cud od Boga.
13:4 — Niewierzący na ziemi oddają cześć smokowi (Szatanowi), ponieważ bestia została uzdrowiona.
13:5 — Antychryst ma władzę przez 42 miesiące, czyli przez ostatnią połowę ucisku, czyli po tym, co Daniel nazywa ohydą spustoszenia (Dn 9:24-27).
13:6 — Bluźni przeciwko Bogu i tym, którzy mieszkają w niebie.
13:7 — Walczy ze świętymi.
13:8 — Każdy na ziemi, którego imię nie jest zapisane w Księdze Życia Baranka od założenia świata (predestynacja) będzie czcić antychrysta. Siedem razy w Nowym Testamencie wierzący są identyfikowani jako ci, których imiona są zapisane w księdze życia Baranka (Ap 3:5; 17:8; 20:12, 15; 21:27; Flp 4:3). Jest to rejestr, w którym Bóg przed założeniem świata zapisał imiona wybranych do zbawienia (Mt 13:35; 25:34; Łk 11:50; Ef 1:4; Hbr 9:26; 1 Pt 1:20). Wybrani są zbawieni przez wiarę w Pana Jezusa Chrystusa (J 3:16; 5:24; Dz 13:39; itd.). Niewybrani będą sądzeni, ponieważ nie uwierzyli prawdzie, lecz rozsmakowali się w niegodziwości (2 Tes 2:12). Niewiara i odrzucenie zawsze oznaczają te osoby, których imiona nie zostały zapisane w Księdze Życia.
13:9 — Oto wolna wola. Jeśli ktoś ma ucho, niechaj słucha - to wezwanie do duchowego pojmowania. Zwrot ten jest użyty w Nowym Testamencie 16 razy (Ap 2:7, 11, 17, 29; 3:6, 13, 22; 13:9; Mt 11:15; 13:9, 43; Mk 4:9, 23; 7:16; Łk 8:8; 14:35). Zauważmy, że zaproszenie skierowane jest do pojedynczych osób. Nie ma zbawienia "grupowego".
13:11-17 — Pojawia się kolejna bestia, ta z ziemi. Antychryst przyszedł z morza, a fałszywy prorok pochodzi z ziemi. Ten ostatni ma rogi jak baranek (prawdopodobnie wskazuje na łagodną, "kochającą" osobowość), a przemawia jak smok (przedstawiciel Szatana). Zauważ:
13:18 — Znakiem bestii jest 666. Nikt nie wie, co to oznacza. Wiemy, jak jest eksponowany (w. 16), ale nie wiemy co oznacza i jak będzie zapisany. 2 Tes 2:9-12 mówi:
Przyjście Człowieka bezprawia dokona się zgodnie z działaniem całej mocy szatana. Towarzyszyć mu będą znaki i fałszywe cuda, a w przypadku tych, którzy giną, ponieważ nie przyjęli miłości Prawdy, dzięki której mogli dostąpić zbawienia, da o sobie znać cała zwodniczość niesprawiedliwości. Właśnie dlatego Bóg wystawia ich na działanie oszustwa. Czyni to, aby uwierzyli kłamstwu, i aby przez to zostali osądzeni wszyscy, którzy odrzucili prawdę, a znaleźli upodobanie w niesprawiedliwości.
Rozdział 14 jest przeciwieństwem rozdziałów 12-13, które przedstawiały sytuację z perspektywy szatana. Podawały szczegóły dotyczące ludzi szatana - antychrysta i fałszywego proroka. Teraz rozdział 14 powraca do tego, co robi Bóg. W przeciwieństwie do ciemności szatana i jego ludzi, rozdział 14 opisuje Baranka, aniołów, odkupionych świętych, uwielbienie i tych zapieczętowanych przez Boga.
14:1 — Jan zaczyna od przypomnienia, że prowadzi obserwacje. Mówi: Kai eidon - i widziałem. Używa tego zwrotu często (14:6, 14; 15:1, 2, 5). Tutaj Jan zobaczył Baranka (Jezusa) [14:1] na górze Syjon. Stoi tam razem ze 144 tysiącami wspomnianymi w rozdziale 7. Z każdego plemienia Izraela jest po 12 000, z wyjątkiem Dana. Ta liczba to nadal 12, ponieważ na miejscu Dana znajduje się plemię Lewiego. Najprawdopodobniej góra Syjon znajduje się na ziemi. Syjon to nazwa miasta Dawida położonego na południe od Starego Miasta we współczesnej Jerozolimie.
14:2 — Wtedy Jan usłyszał donośny głos z nieba, który trudno mu opisać. Powiedział, że było to jak szum wielu wód, jak grzmot i jak dźwięk grających harf.
14:3 — 144 tysiące śpiewają nową pieśń, ale nikt oprócz nich nie mógł się jej nauczyć. Dlaczego? Nie wiemy. To pokazuje, jak różne plany i zadania ma Bóg dla różnych wierzących. Na przykład istnieją święci, męczennicy, którzy mają inne błogosławieństwo niż ci, którzy nimi nie są. Różnią się oni od 144 tysięcy, którzy mają inne błogosławieństwo niż to przeznaczone dla kościoła, które natomiast jest inne niż to, jakie jest przewidziane dla wierzących w Starym Testamencie.
14:4 — Te 144 000 nie zostały splugawione kobietami - to znaczy, że są celibatowymi kawalerami. Użycie słowa splugawiony prawdopodobnie wskazuje, że idealnym stanem jest samotny celibat. Różni się to zdecydowanie od czasów Starego Testamentu, gdzie idealnym stanem było bycie płodnym i rozmnażanie się. 144 000 poszło za Barankiem, gdziekolwiek On idzie. Nie kłamią. Są bez winy (nieskalani), a nie, że doskonali. Są grzesznikami, którzy muszą wyznawać swoje grzechy jak inni wierzący, ale nie mają grzesznego bagażu.
14:6-7 — Pierwszy anioł lata w atmosferze, ma wieczną Ewangelię, którą głosi całej ziemi. Każdy naród, plemię, język i lud ją słyszy, co jest wypełnieniem Mt 24:14. Ewangelia o Królestwie będzie głoszona całemu światu. Wielu dzisiejszych wierzących uważa, że naszym obowiązkiem jest głoszenie Ewangelii przed powrotem Chrystusa. Jednak w Mt 24 pokazany jest kontekst ucisku, a nie epoki kościoła. Tutaj, w Apokalipsie, dostrzegamy nie tylko to - ale również fakt, że wykonuje to anioł. Jest to jedyna wzmianka w Apokalipsie dotycząca "Ewangelii". Przesłaniem Ewangelii jest:
Bójcie się Boga i oddajcie Mu chwałę, bo nadeszła godzina Jego sądu! Pokłońcie się Stwórcy nieba, ziemi, morza i źródeł wody! [PAU]
14:8 — Drugi anioł mówi: Upadł! Upadł wielki Babilon, który winem swojej szaleńczej rozpusty napoił wszystkie narody! Jest to dominujący temat od tego miejsca - upadek Babilonu. (Patrz rozdział 18.) Babilon jest siedzibą antychrysta i fałszywego proroka. To najprawdopodobniej miasto o tej samej nazwie znajdujące się we współczesnym Iraku. Dlaczego ten Babilon miałby być dosłowny, a wzmianka o Sodomie i Egipcie w 11:8 mistyczna? Ponieważ tak powiedział autor.
14:9-10 — Trzeci anioł powiedział, że jeśli ktokolwiek będzie czcił bestię lub będzie miał znamię bestii na swoim czole lub ręce, narazi się na gniew Boży. Podkreślone są dwie rzeczy: (1) oddawanie czci bestii i (2) otrzymanie znamienia. To właśnie ta bestia ustanawia system marketingowy, w którym nikt nie może nic kupić bez znaku (13:15-18). Ci, którzy przyjmą to znamię, będą dręczeni na wieki wieków.
14:11 — Istnieje dziś teoria zwana anihilacjonizmem, że niewierzący nie cierpią. Są po prostu spaleni. Werset 11 mówi jednak: Dym męki takich osób wznosić się będzie na wieki … nie zaznają wytchnienia za dnia ani w nocy. Z wersetu 10 wynika, że Chrystus i niektórzy z aniołów są świadkami tej męki.
14:12 — Tu jest miejsce na wytrwałość świętych - święci to ci, którzy zachowują przykazania Boże i trzymają się wiary w Jezusa (w przeciwieństwie do niewierzących z wersetu 11). Istnieje różnica między pewnością zbawienia a bezpieczeństwem zbawienia. Ci, którzy zostali wybrani przez Boga na świętych od wiecznej przeszłości, są bezpieczni w swoim zbawieniu. Jeśli jednak nie przestrzegasz Jego przykazań lub nie wierzysz w Jezusa, to nie masz pewności tego zbawienia (1 J 2:4). Nieprzyjęcie znaku bestii jest przykładem posłuszeństwa wobec Bożych poleceń i zachowania wiary w Jezusa.
14:13 — Jan słyszy teraz: Szczęśliwi są odtąd ludzie, którzy umierają w Panu. Tacy będą mogli odpocząć po swoich trudach. Ich czyny bowiem podążają za nimi. Jest to przeciwieństwo starotestamentowej koncepcji błogosławieństw, które zawsze są na ziemi i zazwyczaj w ziemi Izraela. Błogosławieństwa Nowego Testamentu znajdują się zawsze w niebie i nie są związane z tym światem. Chodzi o sąd bema dla wierzących z ucisku, którzy są nagradzani za swoje uczynki. Sąd zawsze opiera się na uczynkach, a zbawienie zawsze - na wierze.
14:14-16 — Jan widział biały obłok, a na nim siedzącego Jezus z koroną na głowie i sierpem w ręku. Inny anioł wychodzi ze świątyni i mówi, że nadeszła godzina żniwa. Nie jest to dobre żniwo. To żniwo z grzeszników - jak za dni Noego, gdzie każdy, kto był niegodziwy, został usunięty. (Zobacz Mt 24:37-41).
14:17-19 — Inny anioł przychodzi z sierpem i zbiera winogrona (niewiernych), i są one wrzucane do tłoczni sądu gniewu Bożego.
14:20 — Krew podeszła do uzdy koni, na odległość 200 mil (320 km). Jest to opis ostatecznej bitwy antychrysta przed Drugim Przyjściem Chrystusa. Linia uskoku biegnąca doliną rzeki Jordan od Morza Galilejskiego w dół przez Morze Martwe do Zatoki Akaba ma około 200 mil (320 km). To właśnie tam toczy się większość "bitwy Armagedon". Armagedon to dolina góry Megiddo w dolinie Jezreel, gdzie zgromadzą się armie przed bitwą (16:13-16.) Następnie pomaszerują przeciwko Jerozolimie.
15:1 — Jan widział 7 aniołów, którzy mają 7 plag i powiedziano nam, że na nich skończy się gniew Boży. Innymi słowy, to spełni sprawiedliwość Bożą. Jest to powód do wydania wyroku. Boski charakter wymaga sądu za grzech, a sąd musi być dopasowany do grzechu. Powodem, dla którego sąd na ziemi był tak surowy, jest to, że grzech był tak ciężki.
15:2 — Jan widział morze szklane oraz coś, co opisuje jako ogień, najwyraźniej jakiś rodzaj światła wychodzący ze szkła. Następnie zobaczył tych, którzy odnieśli zwycięstwo - tych, którzy nie oddali czci bestii ani nie przyjęli liczby 666. Stali oni na morzu szklanym.
15:3-4 — Śpiewali pieśń Mojżesza (prawdopodobnie nawiązując do Wj 15:1-18). Wymieniają osiem rzeczy o Bogu:
1. Sprawiedliwe czyny Boga
2. Bóg jest Wszechmocny
3. Bóg jest sprawiedliwy
4. Bóg jest prawdziwy
5. Bóg jest Królem narodów (Jego suwerenność)
6. Bóg jest wyłączny (nie ma innych bogów - tylko On jest święty)
7. Bóg jest święty
8. Jest Bogiem objawienia
15:5 — Potem Jan zobaczył w niebie świątynię ze skrzynią świadectwa.
15:6 — Wtedy wychodzi 7 aniołów, odzianych jasno i czysto, ze złotymi szarfami (słowo to oznacza sznur lub pas).
15:7 — Jedna z czterech żywych istot daje aniołom 7 złotych czasz pełnych gniewu Boga – jest to jakiś rodzaj ceremonii.
15:8 — Świątynia wypełniła się dymem chwały Boga i Jego mocy. Następnie świątynia została zamknięta (widocznie zwykle była otwarta) aż do zakończenia plag 7 aniołów.
16:1 — Donośny głos ze świątyni w niebie kazał siedmiu aniołom: Idźcie! Wylejcie na ziemię siedem czasz Bożego gniewu!
16:2 — CZASZA PIERWSZA: Odrażające wrzody - wystąpiły na skórze wszystkich ludzi, którzy przyjęli znak bestii i oddawali cześć jej obrazowi.
16:3 — CZASZA DRUGA: Morze zamienia się w krew - wszystkie oceany zamienią się w krew. Zabije ona całe życie w morzach.
16:4-7 — CZASZA TRZECIA: Rzeki i źródła wód zamieniają się w krew.
16:4 — Następna: znika woda pitna.
16:5-6 — Anioł oświadcza, że Bóg jest sprawiedliwy i Święty z powodu wylania tych wyroków. Mieszkańcy ziemi zasłużyli na to, bo wylali krew świętych i proroków.
16:7 — Rozlega się głos od ołtarza: Tak, Panie, Boże Wszechmogący! Słuszne i sprawiedliwe są Twoje wyroki!
16:8-9 — CZASZA CZWARTA: Parzący ogień
16:8 — Czwarty anioł wylewa swoją czaszę na słońce, a ono pali ludzi ogniem i ostrym żarem.
16:9 — Ludzie z ziemi nie pokutują. Zamiast tego bluźnią imieniu Boga, który ma władzę nad tymi plagami. Ludzie na ziemi wierzą teraz w Boga, którzy nienawidzą Go i nie nawracają się. Wierzą, że Bóg jest odpowiedzialny za to, co się dzieje, a potem bluźnią Mu z tego powodu. Istnieją dwa różne punkty widzenia na to, co Bóg robi - tych w niebie, którzy mówią, że jest sprawiedliwy i tych na ziemi, którzy bluźnią z tego powodu.
16:10-11 — CZASZA PIĄTA: Ciemność i ból
Ciemność pokryła ziemię, a ludzie z bólu gryźli języki. Po raz kolejny - nie okazali skruchy, lecz bluźnili Bogu z powodu swoich bólów i wrzodów.
16:12-16 — CZASZA SZÓSTA: Inwazja armii ze Wschodu
16:12 — Rzeka Eufrat wysycha, prawdopodobnie z powodu palącego gorącego słońca (czasza czwarta). Pamiętaj, że nad Eufratem leży Babilon.
16:13-15 — Trzy demony, jak żaby, pochodzą: jeden od Szatana, jeden od antychrysta, a jeden od fałszywego proroka. Wszystkie dokonują znaków. Te demony wychodzą na cały świat, aby zebrać armie i iść na wojnę przeciwko Bogu.
16:16 — Armie gromadzą się w dolinie Jezreel, co po hebrajsku oznacza Armagedon lub Har-Magedon. Megiddo znajduje się w środku doliny wzdłuż grzbietu Karmelu po stronie południowej. "Har" oznacza wzgórze. To jest właśnie Tel Megiddo. Nie jest to miejsce bitwy, ale miejsce, gdzie gromadzi się armia. Szatan, posługując się trzema demonami przedstawionymi jako żaby, zgromadził je tam, aby walczyły przeciwko Chrystusowi podczas Drugiego Przyjścia w Jerozolimie. Przez Zachariasza Bóg powiedział Izraelowi:
Zbiorę wtedy wszystkie narody do Jerozolimy na wojnę. Miasto zostanie zdobyte, domy splądrowane, kobiety zgwałcone. Połowa mieszkańców miasta pójdzie do niewoli, lecz pozostały lud nie będzie usunięty z miasta. (Zach 14:2)
16:17-21 — CZASZA SIÓDMA: Najsilniejsze trzęsienie ziemi i powszechne zniszczenie
16:17 i 18 — Siódma czasza zostaje wylana w powietrze. Ze świątyni wyszedł donośny głos z tronu, mówiący: Stało się!
16:19-21 — Wielkie trzęsienie dotyka całą ziemię i albo Jerozolima, albo Babilon (nie jest jasne, które miasto) rozpada się na trzy części. Pojawiły się błyskawice, grzmoty i wielkie trzęsienie ziemi. Wyspy znikają. Z nieba spadają ogromne 100-funtowe kamienie gradowe. Ludzie natomiast z powodu tej klęski bluźnili Bogu, była ona bowiem bardzo wielka.
POBIERZ PDF
TAGI:
